روش اوليه و بسيار متداول براي سنتز نانوذرات كاهش سيترات مي‌باشد. اين روش توسط M.C Lea ابداع گرديده، وي كلوئيد نقره تثبيت شده- سيترات را در سال ۱۸۸۹ با موفقيت ايجاد نموده است.[۴] كاهش سيترات، كاهش ذره منبع نقره، معمولاً AgNO3 يا AgCIO4 به نقره كلوئيدي با استفاده از تري سديم سيترات، Na3C6H5O7 را شامل مي‌شود. سنتز معمولاً در يك دماي بالا (۱۰۰ درجه سانتي گراد) براي به حداكثر رساندن مونوديسپرسيتي (به طور يكسان در سايز و شكل) ذرات انجام مي‌گيرد. در اين روش، يون سيترات به طور سنتي هم به عنوان عامل كاهنده و هم به عنوان ليگاند دربندي عمل مي‌نمايد و آن را به يك فرايند مفيد براي توليد AgNP به دليل سهولت نسبي و زمان واكنش كوتاه تبديل مي‌نمايد. با اين حال ذرات نقره، توزيع اندازه گسترده‌اي را شكل داده‌اند و به طور همزمان هندسه ذرات گوناگوني را ايجاد نموده‌اند. افزودن عوامل كاهنده قوي به واكنش اغلب براي سنتز ذرات با اندازه و شكل يكنواخت مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
روش اوليه و بسيار متداول براي سنتز نانوذرات كاهش سيترات مي‌باشد. اين روش توسط M.C Lea ابداع گرديده، وي كلوئيد نقره تثبيت شده- سيترات را در سال ۱۸۸۹ با موفقيت ايجاد نموده است.[۴] كاهش سيترات، كاهش ذره منبع نقره، معمولاً AgNO3 يا AgCIO4 به نقره كلوئيدي با استفاده از تري سديم سيترات، Na3C6H5O7 را شامل مي‌شود. سنتز معمولاً در يك دماي بالا (۱۰۰ درجه سانتي گراد) براي به حداكثر رساندن مونوديسپرسيتي (به طور يكسان در سايز و شكل) ذرات انجام مي‌گيرد. در اين روش، يون سيترات به طور سنتي هم به عنوان عامل كاهنده و هم به عنوان ليگاند دربندي عمل مي‌نمايد و آن را به يك فرايند مفيد براي توليد AgNP به دليل سهولت نسبي و زمان واكنش كوتاه تبديل مي‌نمايد. با اين حال ذرات نقره، توزيع اندازه گسترده‌اي را شكل داده‌اند و به طور همزمان هندسه ذرات گوناگوني را ايجاد نموده‌اند. افزودن عوامل كاهنده قوي به واكنش اغلب براي سنتز ذرات با اندازه و شكل يكنواخت مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
شيمي درماني