كاهش اتم‌هاي فلز، هستهٔ نانوذرات را شكل خواهد داد. در كل، اين روند شبيه متد ذكر شده در بالاست كه از سيترات استفاده مي‌نمايد. مزيت استفاده از بوروهيدريت سديم، monodispersity جمعيت نهايي ذرات را افزايش داده است. دليل اصلي براي monodispersity افزايش يافته در هنگام استفاده از NaBH4 اين است كه آن عامل كاهندهٔ قوي تري نسبت به سيترات مي‌باشد. تأثير قدرت عامل كاهنده را مي‌توان به وسيلهٔ بازرسي نمودار لامر كه هسته بندي و رشد نانوذرات را توصيف مي‌نمايد، مشاهده نمود.
اگر نيترات نقره (AgNO3) توسط عامل كاهندهٔ ضعيفي مانند سيترات كاهش يابد، نرخ كاهش پايين مي‌آيد و اين بدين معناست كه هسته‌هاي جديد شكل مي‌يابد و هسته‌هاي قديمي به طور همزمان رشد مي‌يابند؛ و به اين دليل است كه واكنش سيترات monodispersity كمي دارد. به دليل اينكه NaBH4 عامل كاهندهٔ قوي مي‌باشد، غلظت نيترات نقره به سرعت كاهش مي‌يابد كه منجر به كوتاه شدن زمان در طي فرايند شكل گيري هستهٔ جديد و رشد به طور همزمان مي‌گردد و جمعيت مونوديسپرس نانو ذرات نقره را ايجاد مي‌نمايد.
ذرات شكل گرفته توسط كاهش بايستي داراي سطح پايدار جهت جلوگيري از تراكم ذرات نامطلوب، رشد و زمخت شدنشان، باشند. نيروي محرك براي اين پديده، كمينه كردن انرژي سطح مي‌باشد (نانوذرات داراي سطح وسيع به نسبت حجم هستند). اين تمايل به كاهش انرژي سطحي در سيستم را مي‌توان با اضافه نمودن گونه‌ها كه جذب سطح نانوذرات خواهند شد و باعث كاهش فعاليت سطح ذررات خواهند شد، و در نتيجه از كلوخه شدن ذرات به توجه به نظريه DLVO جلوگيري خواهند نمود و ممانعت از رشد با اشغال محل چسبندگي براي اتم‌هاي فلز خواهند كرد، خنثي نمود. گونه‌هاي شيميايي كه جذب سطح نانوذرات مي‌شوند ليگاند نام دارند. برخي از اين گونه‌هاي تثبيت سطح عبارتند از: NaBH4 در مقدار زياد، پلي (پيروليدين وينيل)(PVP)، سديم دودسيل سولفات(SDS)، تيول دودكان
كاهش اتم‌هاي فلز، هستهٔ نانوذرات را شكل خواهد داد. در كل، اين روند شبيه متد ذكر شده در بالاست كه از سيترات استفاده مي‌نمايد. مزيت استفاده از بوروهيدريت سديم، monodispersity جمعيت نهايي ذرات را افزايش داده است. دليل اصلي براي monodispersity افزايش يافته در هنگام استفاده از NaBH4 اين است كه آن عامل كاهندهٔ قوي تري نسبت به سيترات مي‌باشد. تأثير قدرت عامل كاهنده را مي‌توان به وسيلهٔ بازرسي نمودار لامر كه هسته بندي و رشد نانوذرات را توصيف مي‌نمايد، مشاهده نمود.
اگر نيترات نقره (AgNO3) توسط عامل كاهندهٔ ضعيفي مانند سيترات كاهش يابد، نرخ كاهش پايين مي‌آيد و اين بدين معناست كه هسته‌هاي جديد شكل مي‌يابد و هسته‌هاي قديمي به طور همزمان رشد مي‌يابند؛ و به اين دليل است كه واكنش سيترات monodispersity كمي دارد. به دليل اينكه NaBH4 عامل كاهندهٔ قوي مي‌باشد، غلظت نيترات نقره به سرعت كاهش مي‌يابد كه منجر به كوتاه شدن زمان در طي فرايند شكل گيري هستهٔ جديد و رشد به طور همزمان مي‌گردد و جمعيت مونوديسپرس نانو ذرات نقره را ايجاد مي‌نمايد.
ذرات شكل گرفته توسط كاهش بايستي داراي سطح پايدار جهت جلوگيري از تراكم ذرات نامطلوب، رشد و زمخت شدنشان، باشند. نيروي محرك براي اين پديده، كمينه كردن انرژي سطح مي‌باشد (نانوذرات داراي سطح وسيع به نسبت حجم هستند). اين تمايل به كاهش انرژي سطحي در سيستم را مي‌توان با اضافه نمودن گونه‌ها كه جذب سطح نانوذرات خواهند شد و باعث كاهش فعاليت سطح ذررات خواهند شد، و در نتيجه از كلوخه شدن ذرات به توجه به نظريه DLVO جلوگيري خواهند نمود و ممانعت از رشد با اشغال محل چسبندگي براي اتم‌هاي فلز خواهند كرد، خنثي نمود. گونه‌هاي شيميايي كه جذب سطح نانوذرات مي‌شوند ليگاند نام دارند. برخي از اين گونه‌هاي تثبيت سطح عبارتند از: NaBH4 در مقدار زياد، پلي (پيروليدين وينيل)(PVP)، سديم دودسيل سولفات(SDS)، تيول دودكان
شيمي درماني